موقعیت اقلیت‌های دینی در حقوق کیفری ایران در پرتو اصل برابری در مقابل قانون

اقلیت­ها به جهت داشتن ویژگی «در اقلیت بودن» به عنوان یکی از گروه­های آسیب­پذیر، نیازمند حمایت­های قانونی هستند. کثرت­گرایی فرهنگی که قایل به حفظ فرهنگ­های اقلیت و احترام به تفاوت­های فرهنگی گروه­های اجتماعی موجود در یک کشور است، بر این ایده قرار دارد که برابری در مقابل قانون، عامل تضمین کننده حقوق گروه­های اقلیت به شمار می­رود. اصل برابری در مقابل قانون دارای دو مفهوم شکلی (منع تبعیض در برخورداری از حقوق به جهت داشتن ویژگی­های اقلیت) و ماهوی (حمایت برابر قانون از حقوق خاص و تفاوت­ های فرهنگی گروه­های اقلیت)، است. بر این مبنا برای حمایت برابر قانون از اقلیت­ها، دولت­ها باید رویکردهای حمایتی اتخاذ کنند. در  تحقیق حاضر، حقوق کیفری ماهوی را از منظر این اصل مورد بررسی و تحلیل قرار داده­ایم تا رهیافت قانونی حمایت یا اعمال تبعیض بر اقلیت­های دینی را در این بخش از نظام حقوقی تبیین نمائیم.